Ik was er altijd heel trots op dat ik al mijn opa’s en oma’s nog had. Maar twee jaar geleden was dat ineens anders. Nou ja, het zat er wel aan te komen. Ik heb mijn oma nooit goed gekend. Ze was dementerend, in het begin merkten wij er nog niet zoveel van. Tot mijn opa een hartaanval kreeg. Mijn oma kwam toen een tijdje bij ons. Ik weet nog dat ze een boek uit de kast pakte. Ze keek naar de woorden maar ze las het niet. Dat vond ik toen zo vreemd! Dat is een van de weinige herinneringen van mijn oma toen ze nog goed was. Ze ging even later naar een verzorghuis. Op een gegeven moment wist ze niet meer wie wij waren, ze kon al minder en op het laatst lag ze de hele dag in bed. Ik vond het vreselijk om mijn oma zo te zien. We hadden al een hele tijd een beetje afscheid genomen van mijn oma. Maar nu moest het écht. Het lijkt nog zo kort gelden..
Die foto hierboven is dus mijn oma toen ze een jaar of 18 (?!) was. And everybody says i look like her. Nou ja, zelf zie ik het niet echt, maar veel mensen vinden die foto freaky verdacht op mij lijken. Ook heb ik hetzelfde karakter. Rustig, stil en lief (Gosh, nu zeg ik van mezelf dat ik lief ben!). Maar als ik dan zo op mijn oma lijk.. zal ik dan ook dementerend worden? Het klinkt heel hard.. maar dat krijg ik liever een spuitje..