29-09-2008
Dag neefje met je mooie lach,
Genietend van de zon en een nieuwe dag.
Nu vlieg je naar je luchtkasteel,
Ik hou van jou, voor altijd en heel veel.
Zwaai je eens naar mij vanaf daar?
Je hebt nu geen pijn meer, het is klaar.
Nu zit je lachend in je luchtkasteel,
Ik hou van jou, zo ontzettend veel.
Een jaar later. De tijd gaat zo snel. Ik weet nog zo goed dat ik ruim een jaar geleden samen met mijn neefje naar Bambi keek. Ik hield zijn handje vast. En vandaag, precies een jaar later, moesten we afscheid van hem nemen. In de trein las ik vandaag een artikel over een moeder dat haar kind verloor aan hersenstamkanker. Mijn handen begonnen te trillen, toeval? Vanavond laten we een wensballon voor hem op. Ik wens dat ik nooit zijn lieve lach zal vergeten.
26 reacties on “Those Who Are Dead, Are Not Dead. They’re Just Living In My Head..”