She can kill with a smile, she can wound with her eyes.
And she can ruin your faith with her casual lies.
And she only reveals what she wants you to see.
She hides like a child, but she’s always a woman to me.
Na een heerlijk rustig paasweekend werd het tijd voor serieuzere zaken. Dinsdagochtend stapte ik op de trein richting Haarlem. Ik zocht de juiste bus op en kwam aan in de Julianastraat, de thuisbasis van Vrouw.nl. Dit is de komende maanden my place to be. De afgelopen anderhalf jaar heb ik de theorie in mijn hoofd gestampt, de komende maanden mag ik waarmaken of ik hier daadwerkelijk wat mee kan doen.
Nadat ik op mijn eerste ochtend toegang kreeg op het redactieforum, snuffelde ik wat rond op de wereld achter de website. Ik had al eerder kennis gemaakt met mijn collega’s op het teamuitje een aantal weken geleden. Ik had alleen nog geen kennis gemaakt met de andere stagiaire, die ’s middags een interview had met Yfke Sturm. Ik kon niets anders uitroepen dan: “Ik wil mee!” Maar voor het zover was schreef ik eerst een recensie over een nieuwe lijn van het Italiaanse make-up merk PUPA. Het artikel is vanaf vandaag op Vrouw.nl te lezen.
Vervolgens sloegen we het boek van Yfke Sturm open; Yfkes Model Secrets. Een boek met prachtige (en hilarische) foto’s en een originele opmaak. We probeerden een aantal van haar sportoefeningen uit. Midden in het kantoor begaven we ons in onaantrekkelijke houdingen. Als ik de discipline zou hebben om deze oefeningen elke dag uit te voeren, weet ik zeker dat ik net zo’n strak figuur krijg als Yfke. Bij het interview kon Yfke ons nog meer vertellen over discipline: “Je kunt tien koekjes eten, maar je kunt er ook eentje nemen.” En dat houd ik nu al de hele week vol.
Als we pauze hebben, kunnen we kiezen uit verschillende verse broodjes en er is een veelzijdigheid aan beleg. Het is iedere lunch een feestje om te eten. Veel beter dan thuis klaargemaakte kleffe broodjes meenemen. En wat dacht je van een tosti met ketchup? I’m loving it.
Mijn tweede stagedag schreef ik een must have artikel over het tassenmerk Fiorelli. Binnenkort op Vrouw.nl, dus houdt de site in de gaten. Daarna vertrok ik met een andere collega naar het carrière-evenement Diversity Works, in het Passenger Terminal te Amsterdam. We spraken met verschillende bezoekers en standhouders over deze beurs speciaal voor hoger opgeleide multiculturele vrouwen. Het artikel is nog in de maak en komt volgende week online.
Mijn derde, en alweer laatste werkdag van de week, bracht ik door achter mijn laptop. Ik begon met uitwerken van het artikel over Diversity Works en eindigde met zoeken naar plaatsjes voor verschillende artikelen. Ergens tussen mijn werkzaamheden had ik nog een heel fijn gesprek met collega (en baas) en een vriendin over mijn overleden neefje. Het was zo fijn om er over te kunnen praten. Met iemand die er wat verder vanaf staat, die de personen in kwestie niet kent, vrouwen die zelf kinderen hebben. Het voelde goed, praten kan ik natuurlijk met mijn vriendinnen. Maar begrijpen kunnen ze het niet. Dit was anders, dit was fijn.
Daarnaast roept mijn stagebegeleidster steeds enthousiast door kantoor hoe blij ze wel niet met ons is. En ik ben heel blij met mijn stage. Mijn eerste week was al fantastisch. Dan kan het toch niet anders dat de andere weken marvelous gaan worden?
Pingback: xd44ntjuh » Blog Archive » Press Forward.