Een halve Sarah. Een kwartje. Vijfentwintig jaar. Zomaar. En ik hoefde er niets voor te doen. Hoewel, mijn ouders wilden natuurlijk wel dat ik mijn diploma eens zou halen. En dat doe je dan dus. Gewoon. Daarom was het zaterdagavond tijd voor een feestje.
Zo’n feestje waarvoor je heel veel mensen uitnodigt en verwacht dat de helft af zal zeggen. Tótdat je zegt dat mensen ook mogen komen eten. Daar bleek iedereen wel oren naar te hebben. En terwijl mijn moeder dacht dat ‘een stuk of drie mensen’ aan tafel zouden schuiven, maakten we uiteindelijk een buffet voor ruim twintig man (en vrouw). Ja, het was een hels karwei, maar gelukkig heeft (voor zover ik weet) iedereen ervan genoten.
De feestelijkheid werd – naast het vele eten – nog eens extra benadrukt door de slingers, balonnen, een heus spandoek (mede mogelijk gemaakt door moeders), een halve Sarah (dat is jodenkoek, ook al wilde niemand dat uit de verre omgeving geloven) en een gigantische hoeveelheid cadeautjes.
Natuurlijk was daar ook mijn grote vriend Jens (waar vriendinnetje Danielle een hilarische blog over schreef). Er kwamen mensen van heinde en verre – via Bobbeldijk naar Hauwert en van Purmerend naar Lutjebroek – om het pittoreske Wervershoof een bezoekje te brengen. En ik keek verlegen in het rond toen iedereen een liedje voor mij begon te zingen. Daarnaast kreeg ik een jaarvoorraad uit het Rituals assortiment en kan mijn badkamer de komende tijd heerlijk veranderen in mijn persoonlijke spa. Daarnaast kan ik mijn collectie van Blond weer drastisch aanvullen en gaf mijn moeder mij een stille hint om eens aan yoga te beginnen…
Pingback: De super fotobewerking(en) | Danielle