Memories

Ik luisterde vanavond naar de Muscial Top 50 op radio 2. Marlies luisterde ook en na druk heen en weer gekrabbel op Hyves vraag ze mij wat de allereerste musical is die ik heb gezien. En daar vroeg ze me wat. Ik had echt werkelijk geen idee.

Ik ging op onderzoek uit en opende één van mijn kasten op zolder. Ik rolde een grote kist naar voren, vol met papier, schriften en plakboeken. Genietend met de mooie muziek op de achtergrond blader ik door mijn schriften. Mijn allereerste gedichten, mijn uitgebreide verslag van onze werkweek naar Texel en een schrift waarin iedere week een verslag van de muziekles moest maken. Je begrijpt: deze verslagen stopten toen ik aan de beurt was.

Daarna haal ik een aantal dikke pakketten uit de bak. Mijn verslagen voor levensbeschouwing, waar ik altijd vol creativiteit aan heb gewerkt. Maar het meest waardevolle zijn toch wel de gehavende mappen die zijn omgedoopt als plakboek. Wat ik nu op mijn weblog doe, deed ik toen op papier. Ik schreef over feestdagen, pretparken, musicals (goh), dagjes uit of vakanties. Mijn rapporten en zelfs mijn EHBO-diploma zijn bewaart gebleven. En wat dacht je van mijn werkstukken of script van de eindmusical uit groep 8? Mijn verkeersexamen en de stapel tekeningen?

Dan kom ik ook mijn posters en plaatjes tegen van de Spice Girls en een map vol knustelwerkjes uit de onderbouw. Ik moest altijd heel zuinig zijn op mijn (werk)boek voor mijn communie en vormsel en dat is te merken, vol overgave maakte ik van het boek een memorabele herinnering aan mijn katholieke opvoeding.

En dan mijn een stapel gehavende – maar ingebonden in stevige kaften – agenda’s. Dan vind ik ergens onderaan een bakje, ik hoef het – gelukkig – niet te openen om te weten wat erin zit: mijn beugel. Ik laat het bakje lekker dicht, bang voor de stank die (misschien) op mij af zal komen.

En ik zal je een geheim verklappen. De beer die nog steeds in mijn bed mag slapen (voor zover het geheim), is niet vanaf mijn geboorte de lieveling geweest (dat hadden sommige mensen dan weer niet verwacht). Er was een ándere knuffel die mij liefde gaf tijdens mijn eerste jaren. Een aap genaamd Appie, naar de handpop van een juffrouw op mijn basisschool. Ik had óók een aap, dus dat leek in die tijd een logische keuze. Hij ziet er gehavend uit, maar zal het nooit meer winnen van mijn beer. Mijn beer, die nooit een naam heeft gekregen.

Back down memory lane, I’m loving it! En ondertussen ben ik er nog steeds niet achter welke musical ik nu als eerste heb gezien. Ergens moet er nog een bak met papieren zijn, maar waar vind ik die?