En toen was ik nog maar 20 minuten van Olga verwijderd. Er werd gesmst en gebeld en de volgende dag stond ik dan op het perron in het échte hunnebedland. We doken de auto in voor een rit langs alle schoolgebouwen (en dat waren er véél) en uiteindelijk belandden we, gewapend met een van de beruchte zakken chips op Olga’s kamer om een klein feestje te bouwen. Na het eten van chinees doken we het vrijdagavond nachtleven in van ‘Azn’. Met een ‘hé?’ en ‘wat zeg je?’ maakte ik kennis met Laurens en Maykel. Na heerlijk te hebben geslapen en bruut uit mijn slaap werd gewekt doordat ik door een stoel zakte was het tijd Assen bij daglicht te ontdekken. En als hoogtepunt mocht ik dan ook nog eens hét beeld van Bartje ontmoeten waarna ik weer op de trein stapte voor my long way home. Nog eens een meeting houden met mijn zusje? Is zeker voor herhaling vatbaar, én we hebben natuurlijk de foto’s nog.