Wanneer je zo vaak in een museum bent als ik, zou je bijna vergeten dat er nog andere culturele uitspattingen bestaan. Maar gelukkig heb ik mijn theaterbezoekjes de afgelopen weken ruimschoots ingehaald, zodat ik dit jaar toch nog met een mooi gemiddelde eindig.
Zo kon je mij vinden bij The Book Of Mormon in Carré en Anastasia in het Circustheater. Ook de voorpremière van Kinky Boots in de Meervaart passeerde gisteravond de revue. En over die laatste musical wil ik het graag wat uitgebreider met je hebben.
Oh, those Kinky Boots
Afgelopen zomer zag ik de cast van Kinky Boots voor het eerst tijdens de Musical Sing-a-Long op de Uitmarkt. Stonden ze toen nog wat wiebelig op het podium, een paar maanden later lijkt het alsof de cast nooit iets anders heeft gedaan dan swingen op die sexy kinky boots. Ze zijn inmiddels duidelijk op elkaar ingespeeld, genieten dat de musical na het eindeloze repeteren voor het eggie op de planken staat en halen opgelucht adem als er na de slotscène vrijwel direct een staande ovatie met bijbehorend daverend applaus volgt. Mijn eerste gedachte? Ik wil deze musical nog een keer zien!
I wanna be an angel
Maar voor ik dat ontdek, mogen Joycy en ik voorafgaand aan het spektakel een kijkje achter de coulissen nemen. We verbazen ons over de hoeveelheid kleding… en. die. schoenen. kinky laarzen. Verlekkerd strelen we het lakleer, vragen ons af of wij hier ooit op zouden kunnen dansen (vooruit, lopen lijkt ons überhaupt al een ding) en vergapen ons aan de kostuums met extra veel poeha, kleur en glitter. We durven best toe te geven dat we ietwat jaloers zijn op de speciaal op maat gemaakte pakjes van de ‘Angels’ (de drag queens in de musical); van pruik tot grimage tot glitterbh en – ik herhaal het nog maar even – die schoenen. kinky laarzen.
What’s the story?
Tijd om te vertellen waar die musical Kinky Boots nou in hemelsnaam over gaat. In één zin: het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal over de verrassende redding van een Engelse schoenenfabriek op het randje van een faillissement.
In iets meer zinnen: het meeslepende verhaal gaat over Charlie, die de slechtlopende schoenenfabriek van zijn vader erft. De fabriek produceert met name ouderwetse, saaie herenschoenen en stevent af op een faillissement. Maar dan leert Charlie de flamboyante dragqueen Lola kennen. Om de fabriek te redden ontstaat er een bizar idee; Charlie en Lola storten zich op de markt van kinky boots. Er ontspint zich een hilarische situatie met een lach, met venijn, met een traan en met een onverwachte wending.
Channel your inner Lola
Al in de pauze zijn Joycy en ik om: we besluiten dat we vaker (zo niet altijd) onze innerlijke Lola moeten omarmen en zien kansen voor een What Would Lola Do merchandiselijn. Inclusief kinky boots, dat snap je.
Naidjim Severina ging voor zijn rol als Lola overigens van leeuwenkoning naar drag queen, na zijn jarenlange vertolking als Simba in The Lion King. Dit mag dan een compleet andere rol zijn, ook op torenhoge naaldhakken blaast Naidjim het publiek omver. “Ik wil jullie zijn,” fluistert hij ons na afloop toe als we op de foto gaan met de voltallige cast en onze outfits eens aandachtig heeft bekeken. Nou, Naidjim (of Lola)… wij willen jou zijn. En dan vooral in dat frambozenkleurige pakje, maar met die blauwe glitterjurk nemen we ook wel genoegen.
The Three Musketeers
Andere hoofdrollen zijn voor Jonathan DeMoor als Charlie, die eerder beide mannelijke hoofdrollen in Soldaat van Oranje – de Musical speelde. Vajen van Den Bosch – die ik eerder dit jaar nog als Gloria Estefan in On Your Feet! zag – speelt de gekscherende Lauren. En zo vormen zij wat mij betreft de drie (musical)musketiers van 2019.
Enfin. Weer even terug naar dat waargebeurde verhaal over de schoenenfabriek. Deze werd in 2005 verfilmd. Jaren later werd de film op zijn/haar beurt in een musicaljasje gehesen om op Broadway en West End een klein feestje te kunnen gaan bouwen.
Harvey Fierstein werd gevraagd voor de tekst, wat best tof is aangezien hij zelf dragqueen is en zich actief inzet voor homorechten. Je snapt dat hij van dat kleine feest gewoon één groot feest maakte, in combinatie met de muziek en liedteksten van wereldster Cyndi Lauper.
Feel-Good Broadway Hit
Het werd een hilarische, brutale en ontroerende musical dat ook wel dé Feel-Good Broadway Hit wordt genoemd. En de Nederlandse vertaling? Die is met de uitermate zorgvuldig uitgekozen cast meer dan prima te doen. Wat zeg ik? Eigenlijk waren we gewoon blown away. Die glimlach heeft vanaf de allereerste minuut niet van mijn gezicht geweken. Dus om nog maar weer eens met de woorden van Marie Kondo te spreken: it sparks joy (en een beetje boel glitter).
De musical werd op Broadway en West End vervolgens overladen met prijzen, waaronder voor Beste Musical. Nu ik ‘m zelf heb gezien, vind ik dat niet meer dan logisch. En het allerfijnst is misschien nog wel dat de musical de komende tijd gewoon in een theater bij jou in de buurt te zien is (klik hier voor de complete speellijst). Scheelt je toch weer een ticket naar Londen of New York. En van het geld dat je daarmee bespaard, kun je dan vervolgens nog een keer!
1 reactie on “Musical: Kinky Boots”