It’s My Bday!

En toen was ik alweer 23 jaar. Oud.
Neem een hapje van mijn cupcake en drink een glas champagne!

Aan de vooravond van mijn vierentwintigste levensjaar (om het nog even ouder te doen klinken) zat ik met mijn vriendinnetjes Mandy, Elma, Crissy, Eva en vriendjelief een maaltijd te nuttigen in ons nieuwe favoriete restaurant Bazar op de Albert Cuypstraat. Ik werd overspoeld met cadeautjes en de voor- en nadelen van iPhone’s en Blackberry’s vlogen over tafel. Toen Elma er nog steeds niet helemaal uit was en ik allang had besloten voor een iPhone te gaan, was het alweer tijd om op te stappen en afscheid te nemen van Elma en Mandy. De overige vriendjes vergezelden mij deze avond bij het concert van Blood Red Shoes in Paradiso.

Ik moest weer even googelen naar de naam van het voorprogramma: Pulled Apart By Horses. Een verschrikkelijke band. Het leek alsof ze niet konden kiezen in welk genre ze wilden horen, gingen ze nu voor keiharde rock? Neigen ze naar metal? Of weerklinkt daar toch een dansbare melodie? Het was het allemaal nét niet en voor hun wannabe-uiterlijk hadden we ook duidelijk geen kwijlbakje nodig. Gelukkig kwam na een half uur de verlossing en was het nog even wachten tot Laura Mary en Steven het podium betraden.

Met het kersverse album Fire Like This kunnen we eindelijk genieten van nieuw materiaal van mijn favoriete duo. En nadat ik ze al vijf keer live heb mogen aanschouwen met nummers van hun debuutalbum, was het een verademing om eens een aantal andere nummers te horen. Energiek als altijd speelden Laura Mary en Steven vol overgave. Ze brachten de zaal in beweging tot het allerlaatste moment, toen ze zelf het publiek in sprongen om letterlijk op handen te worden gedragen. Zweten en nog uitgeput van het springen liepen we na afloop over het Leidscheplein. En ik kon alleen maar denken aan het volgende moment dat ik Blood Red Shoes weer mag aanschouwen. Oh, en ook de gedachte dat ik er tien rimpels bij gekregen heb, kan ik maar niet uit mijn hoofd zetten.