Al die verslagen van concerten beginnen wel een beetje overmatig te worden, vind je ook niet? Afgelopen maandag stond ik in de melkweg te hossen bij the Kooks. Dé dag waarop hun nieuwe cd ‘Konk’ in de verkoop ging. ’s Middags had ik al afgesproken met Eva in de stad, toen later ook Elma gearriveerd was konden we (eindelijk) de Mac Donalds onveilig maken. Wáárom hebben ze geen Patatoes Deluxe meer? Elma en Eva zijn de echte die-hard fans van the Kooks vergeleken met mij. Op Pinkpop 2007 stonden zij te beuken en vies te worden in de tent, terwijl ik per se Evanesence moest zien op het 3fm podium.
Toen we bij de Melkweg aankwamen waren we even bang dat ze bij het verkeerde concert waren beland. Eva: "Ik denk dat we vanavond naar Tokio Hotel gaan." Zoveel alto’s, emo’s en gothicgevallen op een hoop! Wij voelden ons nogal achtergesteld normaal. Toen de deuren eenmaal open gingen was het duwen en dringen geblazen. Kindjes renden gillend naar binnen terwijl wij rustig onze jassen en tassen afgaven om vervolgens op het balkon plaats te nemen. We stonden zo redelijk dicht bij het podium en hoefden ons geen zorgen te maken platgedrukt, verpletterd of heen en weer geslingerd te worden. Een ander voordeel is dat de foto’s en video’s best goed gelukt zijn. Zo kan ik weer heerlijk nagenieten met het vele beeldmateriaal.
Het voorprogramma was het duo ‘Get Cape. Wear Cape. Fly’ uit Southend, UK. Hoe kom je in hemelsnaam aan zo’n bandnaam? De muziek was nogal slaapverwekkend en zo kwam het dan we alle drie stonden te gapen. Ik heb nu al medelijden met de mensen van London Calling, waar zij ook zullen optreden. Toen uiteindelijk zanger Luke, gitarist Hugh Harris, bassist Max Rafferty en drummer Paul Garred het podium op kwamen was het publiek niet meer te houden (En ja, dat is inclusief ons). Ze speelden veel nummers van de nieuwe cd, onder andere de hitsingle ‘Always Were I Need To Be’, een clip dat vaak op TMF langskomt. Daarnaast zongen ze veel nummers van hun oude album dat op kippevelhoogte door het publiek werd meegezongen. Het oude album vind ik trouwens beter dat het nieuwe, dat op een oppervlakkige toon aan je voorbij gaat. Ik moet daarbij wél bekennen dat de nieuwe nummers live erg goed klonken. Na het wewantmore geschreeuw kwam Luke een korte solovoorstelling geven en genoot ik van een van mijn favoriete nummers ‘Seaside’. Toen het concert écht af was kon ik de teleurstelling niet onderdrukken. Ik had nog wel een uur naar ze kunnen kijken (Voordeel is dat ik ze dit jaar dan ook wel weer ga zien op Lowlands).
En wees gerust, mijn volgende concert is pas weer op 18 mei.
