You can never know
Just where to put all your faith
And how will it grow
Gonna rise up
Burning back holes in dark memories
Gonna rise up
Turning mistakes into gold
Such is the passage of time
Too fast to fold
And suddenly swallowed by signs
Low and behold
Gonna rise up
Find my direction magnetically
Gonna rise up
Throw down my ace in the hole
Op DancingInTheMoonlight zag ik deze reclamecampagne Stand Up 2 Cancer. Ik kreeg er kippenvel van en wilde het filmpje graag met jullie delen. ‘Stand up, stand up for anyone who can’t rise anymore.’ De achtergrondmuziek is van Eddie Vedder met het nummer ‘Rise’, die nu constant in de repeat staat in mijn Media Player. Op 10 maart schreef ik over mijn neefje. Het gaat nu heel erg slecht, over een paar dagen, misschien over een paar uur kan hij zomaar naar de hemel zweven. Hij is constant in mijn gedachten, ik kan er niet van slapen en vervolgens droom ik over hem. Gelukkig heb ik goede herinneringen aan hem. Dat hij mij en zijn broers gigantisch inmaakte met Jeudeboule, zijn obsessie voor Pokémon, de stickers van Deen maar vooral zijn mooie, allermooiste lach. Die zal ik nooit vergeten. Afgelopen maandag keken we samen televisie en kletsen we wat. Dat hij echt niet meer wist wat hij nu allemaal van iedereen had gekregen, dat hij graag naar school wilde maar echt niet kon en dat hij Flip de beer nooit zal vergeten. Ik hield zijn handje vast en samen keken we naar Bambi. Het is nu alweer twee dagen later en zo’n gesprek zal ik niet meer met hem voeren. Hij slaapt nu het grootste deel van de dag, maar heeft gelukkig geen pijn meer door de morfine. Ik vind het beangstigend dat zoveel mensen om mij heen kanker krijgen, maar vooral zo’n klein lief mannetje. Het stelt me wel gerust dat hij straks met opa en oma kan spelen, ik geloof wel dat zij goed op hem zullen passen. Ondertussen staar ik wat glazig voor me uit en verdwijnt hij geen moment uit mijn gedachten.