Festival: Parkpop 2008

Wat doe je als je samen met één van je beste – maar wel ver weg wonende – vriendinnetje op een woensdagmiddag? Nou, wij gingen op schoenenjacht in Utrecht. Dat leverde mij een nieuw paar bullboxers op en Elma kwam thuis met hippe sneakers. En met dit lieve vriendinnetje ging ik afgelopen zondag ook nog eens naar Parkpop.

Samen met 250.000 andere bezoekers stond ik zondagmiddag op het Zuiderpark in Den Haag. Na een reis van twee uur (inclusief een half uur wachten op Sloterdijk) stapte ik uit op Den Haag Centraal. Mevrouw Elma stond op mij te wachten bij de Free Record Shop. We gingen op zoek naar een pinautomaat, deze rij ging schrikbarend sneller dan op Pinkpop, hoezéé! Zo konden we snel een kaartje kopen voor de tram en aten we ondertussen een krentenbol. Door de drukte moest Elma een tram later nemen dan mij. Gelukkig kwam ze vlak achter me aan rijden, maar echt gezellig was het niet. Ondertussen luisterde ik naar het gebrabbel van de mensen naast mij over zoenen met studiegenoten. Toen we aankwamen op het veld ploften we neer en keken we naar de eerste band op het Staedion podium genaamd Mala Vita. Deze band zorgt voor dansbare polkapunk, reggae en stampende ska. Teksten zingen zij in het Italiaans, Spaans, Frans, Engels en Bosnisch. Elma werd fan en moest een filmpje maken.

Daarna stonden we naar the ‘Goodbye Mister A’ Hoosiers te kijken, konden we die afstrepen op onze deze-moeten-we-zien-op-Lowlands-lijst. Ze klonken nogal popperig en ik snap niet dat ze in Engeland zó populair zijn. Halverwege besloten we Moke te bekijken op het Dommelsch podium. Daarna aten we een wafel, patat en loempia’s. We genoten van de zon, waren onder de indruk van de bungeejumpende mensen en lagen in het gras. We zagen kleine en grote jongens breakdancen en the Opposites deden hun ding. We keken naar de mensen, het lieve kleine jongetje en naar nog meer mensen. We kochten een gelukspoppetje op de markt en ik hapte vrolijk genietend in mijn broodje Unox.

Helaas was de dag alweer snel voorbij, waardoor ik geen ‘Bartjuuuh’ kon roepen bij Racoon. In de trein zag ik pas dat ik best verkleurd ben. De komende dagen loop ik dus nog fijn met een rood stralend Parkpop kleurtje op mijn wangen!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *