"I’m going to get you!"
Naast mijn fobie voor spinnen, ander ongedierte, vieze zweetluchjes en vis ben ik als de dood voor naalden. In een ver, ver verleden moest ik eens bloedprikken. In plaats van dat deze mevrouw gewoon mijn bloed ging aftappen zat ze maar te wroeten in mijn arm. Sinds die tijd kan ik geen naald meer zien, tot ik er vanochtend weer aan moest geloven.
Daar zat ik dan te wachten. Ik was de hele week al zenuwachtig en werd al misselijk bij de gedachte dat er een naald in míjn arm moest. Tot ik mocht plaatsnemen in de stoel, de prikster vroeg me wat over carnaval en het prikken viel eigenlijk reuze mee, dit keer prikte ze gelijk goed. Maar, ik voelde me daarintegen na het prikken helemaal niet goed. Ik begon wit weg te trekken, begon sterretjes te zien en het werd zwart voor mijn ogen. Ergens in de verte hoorde ik de andere mensen wat brabbelen in een onverstaanbare taal. Na een kwartier durfde ik het dan uiteindelijk aan op de fiets te stappen om naar huis te gaan en daar de mededeling te doen dat mijn fobie voor naalden toch nog steeds niet over is.